قصد دارم در چند پست اینده به بررسی مشکلات ساختاری و اساسی دانشکده و کلا دانشگاهمون بپردازم.
فکر می کنم که در کل هرچی مشکل دیگه ای برامون در دانشکده بوجود میاد همگی ناشی از همین مشکلات ساختاری باشن. بنابرین شناخت اساسی این گونه مسائل و موضوعات به حل ریشه ای بسیاری از مشکلات دیگه میتونه کمک کنه.
فائده دیگه ی بررسی این موضوعات اینه که هر کدوم از ما ، چه دانشجو ، چه استاد و... می تونیم وظیفه خودمون در قبال یکدیگر بهتر بشناسیم که در نهایت با تعامل و همکاری به پیشرفت دانشکده منجر بشه.
در بررسی مسائل و موضوعات قصد ندارم دانشگاه تبریز را با سیستم دانشگاههای تاپ دنیا بسنجم که اونوقت داد همتون در میاد کهبابا اینجا ایرانه !ولی فکر کنم در همین ایران هم دانشگاههای زیادی هستن که سیستمهاشون خیلی پیشرفته تر از همین سیستم ماست و حداقل میتونم اینجا رو با اونا مقایسه کنم!
در دانشکده ی ما ضعف هایی وجود داره که بسیار وخیم و بحرانی هستند ولی بدلیل روال شدن برخی مسائل این ضعفها پوشده شدن و شاید هم در بعضی موارد حتی جزو حسنات بحسابشون بیاریم. واسه همینه که وقتی دانشگاه تبریز رو تو لیست 10 دانشگاه برتر مملکت خودمون جا نمی دن هممون اعتراض می کنیم و طومار امضا می کنیم !
اما غافل از اینکه اینجایی که ما توش درس می خونیمویرانه تر از ان چیزیست که می پنداریم ....
اول می خوام از شیوه تدریس و امتحان گیری و نمره دهی اساتید شروع کنم :
معمولا روالی که تو دانشکده ما جا افتاده اینه که قبل از انتخاب استاد سراغ یک سری مشخصات خاصی از اساتید هستیم . سوالایی که بیشتر بچه ها قبل از انتخاب واحد از همدیگه و خصوصا سال بالایی ها می پرسن اینان :
میانگین نمرات استاد در ترم قبل چند بوده ؟
امتحان پایانترمش سخته یا اسون ؟
امتحان میانترم میگیره یا نه ؟
اخر ترم چقدر شیفت می ده؟
استاد معمولا چند نفر رو میندازه !؟
چند به بالا رو شیفت میده!؟
اگه هیچی نخونی تو امتحانش چند میشی !!!؟؟؟
برای اکثر بچه ها اطلاعات در همین حد برای انتخاب استاد مورد نظر کافیه . اقلیتی از دانشجوها هم گاها می پرسن " درس دادنش چجوریه !"
بر همین اساس اساتید محترم دانشکده هم برای اینکه کلاسشون پر بشه و در سیستم حذف نشن و یا اینکه محبوبیت بیشتری در دانشکده پیدا کنن ، سعی می کنن خودشون رو با همین معیارها وفق بدن ! (( Survival Of The Fittest !
و بدین ترتیب در مدت چند سال سیستم تغییر ماهیت می ده !
شاید بهتر باشه یکم قضیه رو ریزتر بررسی کنیم :
اول ترم استاد میاد سر کلاس و چند تا رفرنس قلمبه سلمبه معرفی می کنه ولی معمولا این رفرنسها زیاد بدرد دانشجو نمی خورن ! البته نه اینکه از نظر علمی مناسب نباشن ، نه !
درای بیشتر اساتید تنها و مناسبترین رفرنس برای دانشجو همون جزوه استاده ! بطوریکه اگه صد تا کتاب رفرنس خونده باشی و عالم دهر هم باشی ولی جزوه رو نخونده باشی ممکن نیست نمره نهائیت بالای 15 باشه!
ولی برعکسش ، می تونی بری کل ترم رو حال کنی ! و اصلا لای هیچ جزوه و کتابی رو در طول ترم باز نکنی و فقط شب امتحان یک دور جزوه رو کامل بخونی و حفظ !باشی ، براحتی می تونی نمره بالای 17 ، 18 بگیری.
اساتیدی مثل دکتر یدی پور ، دکتر حسن زاده ، دکتر سلیمی و مهندس مطلوب در این شاخص در رده بالاتری نسبت به بقیه اساتید قرار دارند. اگر چه دکتر موسوی نیا و مخصوصا دکتر مظفری با امتحان درس مخابرات در ترم پیش در این رده بندی جایگاه ویژه ای پیدا کردن ! دکتر مظفری که واقعا با امتحانی که ترم پیش در درس مخابرات گرفتن که بیشتر شبیه امتحانهای دروس عمومی بود ، روی همه ی مخابراتی ها رو سفید کردن !
برای برخی از اساتید اصلا خود جزوه رو هم لازم نیست زحمت بکشین و بخونینش! کافیه فقط نمونه سوالای پارسالش رو پیدا کنید و در عرض چند ساعت جواباشو حفظ کنین . مطمئین باشید که نمرتون بالای 18 ، 19 میشه!
اساتیدی مثل دکتر طینتی ، دکتر علیزاده ، دکتر طرفدار و دکتر سلیمی از این نوع اساتید می باشند.
برای یکسری دیگر از اساتید هم فقط کافیه برید دنبال تستای کنکور ارشد سال قبل و اونا رو حفظشون کنید ! اینگونه اساتید ارادت خاصی به سوالات کنکور دارن و در امتحان پایان ترم سوال تستی رو به راحتی با حذف گزینه هاش عوض سوال تشریحی جا میزنن !
دکتر سید عربی در این شاخص از همه جلوترن!
معمولا برای امتحانهای تمامی اساتید دانشکده خلاقیت و نو اوری در طراحی سوالات وجود ندارد و شاید این را بتوان یک ضعف علمی برای اساتید به حساب اورد . واقعا از دادن سوالات کاملا مشابه در چند سال پیاپی ، توسط یک استاد و یا سولاتی دقیقا مشابه مطالب جزوه و یا کپی برداری از سوالات ارشد ، چه استنباطی می شود ؟ایا نمی توان نتیجه گرفت که استاد توانایی طرح سوال را ندارد ؟ البته تا حدی می توان گفت که امتحانات دروس مربوط به اقایان دکتر نیکمهر ، دکتر فرونچی، مهندس پورزیاد و دکتر فیضی به گونه ای هستند که واقعاتوان علمی دانشجو را بسنجند و به چالش بکشند . یعنی برای نمره گرفتن از اینگونه اساتید باید واقعا به دنبال کتابهای رفرنس مختلف برید و در کل به درس کاملا مسلط باشید ، یعنی با یک دور جزوه خوندن نمی تونید نمره بگیرید.
این یک کلیتی بود از سیستمامتحان و نمره دهی . یک چنین سیستمی دانشجو را ضعیف و فاقد توانایی های علمی به بار میاره و این یک ضعف بزرگ برای سیستم دانشگاهی به شمار می ره.
در پایان از دانشجوهای عزیز خیلی معذرت می خوام که یکسری از شیوه های نمره گیریشون رو لو دادم ولی مطمئن باشید که اساتید دانشکده تنبل تر از اونی هستند که بخوان روششون رو عوض کنن ! یعنی فکر کنم که باز هم خواهیم توانست با کمترین انرژی و صرف وقت بیشترین نمره ها را بدست اوریم!
