در ادامه رنجنامه ترم شش IT86 ...

سلام به همه همکلاسی های خوبم.
به نظر من این به اصطلاح نقدی که نوشته شد، 2 تا مشکل اساسی داره: اول اینکه اصلا درست نیست که به هم توهین کنیم! این رفتار برای سن ما و در مکانی که مثلا جایگاه اتحادمونه، جای تاسف داره. دوم اینکه بعضی جاهاش واقعی نیست!!! درسته که وضع گروه ما افتضاحه، اما اصلا جالب نیست که اینطوری پیاز داغشو زیاد کنیم و چیزایی رو بگیم که واقعیت نداره یا اینکه یه واقعیت هایی رو نگیم. بهتره منصف تر باشیم. دیگه بزرگ شدیم!من فکر می کنم باید در ادامه صحبت maxim بعضی مطالب رو بگم.

آز-شبکه : این موضوع که درس خوندن در طول ترم یک نفر مساوی می شه با درس خوندن شب امتحان یک نفر دیگه، بستگی زیادی به توانایی های اون دو نفر داره نه به نحوه طرح کردن سوالات این درس! اگه امتحان عملی بود باز یه چیزی! سوال تشریحیش رو هم که با یه نمونه حل کردن قبل امتحان راحت می شد جواب داد. در ضمن امتحان فقط 6 نمره از 20 نمره بود!!!
اما در مورد افرادی که نمرات بالای 17 کسب کردند، مطمئنا شما از توانایی های همه اون افراد آگاه نیستین و نمی دونین که واقعا چیزی بلدن یا نه. پس همین که بدون ادعا هستن و نمره خوبی هم گرفتن خیلی خوبه. اما کسایی که ادعا می کنن فرق بین کابل شبکه و گلابی رو می دونن، واقعا باید تو اون امتحان از 6 نمره، نمره 2.5 می گرفتن؟؟؟!!! در مورد پروژه این افراد که تو رویای خودشون خدای شبکه هستن، من خودم نبودم و ندیدم اما هرکی بود می گفت که افتضاح بوده و ...

مهندسی نرم افزار 2:
در این مورد خیلی خیلی بی انصافی شد. بعد از این همه وقت هم که یه استاد خوب برامون اومد، درسته که با نگفتن یه سری موضوعات و اشتباه گفتن حقایق ازش قدردانی کنیم؟! استادی که مسلط بر موضوع درس بود و در این زمینه کار کرده بود. استادی که سخت گرفت و مجبورمون کرد تنبلی رو کنار بذاریم و بریم دنبال یاد گرفتن و در نهایت هم نمره هایی که داد خیلی بیشتر از نمره واقعی بود که گرفتیم. توبیخ استادا هنر نیست! قرار بود اینجا محیطی باشه برای انتقاد! برای بیان مشکلاتمون! نه برای نشون دادن توانایی تخریب بی دلیل دیگران! نمی دونم نویسنده برای نوشتن یه پست جذاب از نظر دانشجو در حالت عام، اینا رو نوشته یا می شه امید داشت که واقعا همه چیزو اینقدر اشتباه فهمیده!

-نمرات اول : هرکسی برای نمره ای که می گیره تلاش می کنه. این تلاش می تونه حفظ کردن طوطی وار دنباله طولانی از مطالب باشه (مثلا درس مهندسی فناوری اطلاعات) و یا کار کردن در طول ترم و زحمت کشیدن برای سمینار و پروژه باشه (مثلا درس مهندسی نرم افزار) . به هر حال هرچی که باشه قابل احترامه و کسی حق توهین نداره. اگه کسی دنبال نمره اس، باید تلاش کنه.

- حفظیات : یاد بگیریم این کلمه رو در جای مناسب خودش به کار ببریم! در تمام سوالات 1 تا 4 امتحان پایان ترم که به نظر شما حفظی بودن، یه سری مفاهیم پرسیده شده بود نه تعاریف! اگر قرار باشه کسی ندونه مفهوم Process Model چیه و فکر کنه که اینو باید حفظ کنه (!!!) چه طور می خواد مراحل عملی مهندسی نرم افزار رو برای یه سیستم انجام بده؟! یا اگه کسی نتونه در مورد معماری نرم افزار یه توضیح خلاصه بده واقعا مهندسی نرم افزار رو یاد گرفته؟! یه سری مفاهیم پایه تو هر درسی هستن که تا معنی اونها رو ندونیم نمی تونیم بریم سراغ قسمت عملی کار و اگه ادعا کنیم این کارو کردیم، کذب محضه! این ایراد اصلا به جا نیست. مخصوصا با توجه به صورت سوالات که در تمام اونها یه سری مفاهیم و تفاوت های مفهومی پرسیده شده نه یه متن از پیش تعیین شده که باید حفظ می شد. این سوالات اصلا جنبه حفظی نداشتن! صفت "حفظی" رو به سوالات خانم درخشان باید نسبت داد!

- سمینارها : فکر کنم بهتره قبل از به کار بردن ضمیر جمع برای افعال، نظر بقیه رو هم جویا بشیم. از این واقعیت نمی گذرم که بعضی سمینارها واقعا بی محتوا بود، اما فقط بعضی! خیلی ها از سمینار دیگران کاملا استفاده کردند و چون برای سمینار خودشون زحمت کشیدن تا مطلب مفید و جالبی رو تهیه کنن، کلی یاد گرفتن. maxim میگه تقریبا کسی نمی دونست داره در مورد چی صحبت می کنه. من می گم خیلی بیشتر از این، افرادی بودن که واقعا رو موضوعشون کار کردن و چیزی رو گفتن که فهمیدن و استاد هم راضی بود. وقتی موضوع سمینار سنگینه، طبیعیه که نیاز به کار بیشتری داره! اما خوب وقتی کسی (طبق عادت همیشگیش) می خواد کاری رو سرهم بندی انجام بده، معلومه که نه به درد خودش می خوره، نه به درد بقیه.

- جلسات جبرانی : با توجه به اینکه در دانشگاه ما هر درس 3 واحدی در هفته به جای 3 ساعت، 2 ساعت و 15 دقیقه ارائه می شه، و با توجه به اینکه برای نرم افزار هر هفته حداقل 3 ساعت و گاهی تا 4 ساعت کلاس داشتیم، فکر نمی کنم برای غیبت استاد و این چیزا جای اعتراضی باشه. اما برای مدیریت زمان چرا. که متاسفانه باید قبول کنیم که مشکل مدیریت زمان هم اول از جانب خود ماست. قبلا گفته شده بود هر نفر 20 دقیقه وقت ارائه (بدون احتساب زمان سوالات) داره و خیلی ها این موضوع رو رعایت نکردن. و شاید درستش این بود که استاد باید وسط سمینار، صحبت ما رو قطع می کرد و به خاطر عدم رعایت زمانبندی هم نمره کسر می کرد. درسته که این موضوع رو باید تو درس ارائه مطالب یاد می گرفتیم(!) اما خوب تو این دانشگاه مگه چی به ما یاد دادن؟ خودمون باید رعایت می کردیم و بهتر بود استاد هم کنترل می کرد.

- نمرات سمینارها: کسانی که سر کلاس بودن می دونن که قرار شد کلاس جبرانی برای سمینارها گذاشته بشه. اما وقتی استاد با جمعیت 10، 12 نفری حاضر در کلاس مواجه شد، اعلام کرد که کسانی که ارائه ندادن و سر کلاس هستن، CD هاشون رو تحویل بدن و بدون ارائه سمینار، نمره ارائه شونو می گیرن. به این ترتیب کسانی که به کلاس اهمیتی ندادن، نمره ای هم از سمینار نگرفتن. فکر نمی کنم بی انصافی باشه.

- پروژه: اول باید یادآوری کنم لیست پیشنهادی دقیقا 40 تا پروژه داشت نه 30 تا! نکته بعدی اینه که این پروژه ها فقط پیشنهاد بودند! بعضی ها هم سیستم هایی خارج از لیست پروژه های پیشنهادی انتخاب کرده بودند. از این گذشته، استاد در نهایت با انجام گروهی پروژه ها موافقت کرد و این باعث شد انتخاب باز تر بشه. اما در مورد نمره راحتی پروژه، هر پروژه ای توی اون لیست می تونست خیلی محدود در نظر گرفته بشه تا یه پروژه راحت به حساب بیاد، و یا با حداکثر امکانات در نظر گرفته بشه که یه پروژه سنگین به حساب بیاد. پس ربطی به لیست پروژه ها نداشت بلکه در ارتباط مستقیم بود با سرهم بندی پروژه یا تحلیل دقیق و کامل اون.

- مورد Constructor: درس ما برنامه نویسی نبود و کسی که توانایی تحلیل و طراحی سیستم ها رو داشت و جزوه درس رو خونده بود می تونست نمره اول کلاس باشه. این موضوع به عدالت استاد در توزیع نمره هم ربطی نداشت چون استاد هم مسئول سنجش میزان فهم ما از مهندسی نرم افزار بود نه مسئول سنجش میزان دانش برنامه نویسی ما. ضمنا، به خاطر یه موضوع کوچیک نمیشه یه نفر رو زیر سوال برد. قرار نیست همه تو همه زمینه ها کامل باشن. شاید همون شخص در زمینه دیگه ای از بقیه اشخاص و همچنین شخص نویسنده خیلی خیلی قوی تر باشه. فکر می کنم همین کافیه که بیشتر از همه کار کرده و بهترین نمره نهایی رو گرفته.

اما این نکته گفته شد که پروژه راحت از نظر استاد، در بدترین حالت 30 نمره منفی داشت. من هم اضافه می کنم که پروژه سنگین در بهترین حالت 30 نمره اضافه داشت. همچنین 40 نمره اضافه برای کسانی در نظر گرفته شده بود که سیستم رو کامل پیاده سازی کردن. اما چند نفر 30- رو گرفتن و چند نفر 30+ ؟ اگر به برگه بچه هایی که پروژه تحویل دادن نگاه می کردین می دیدین که اکثرا نمره اضافه ای به خاطر سنگینی سیستم دریافت کردن!

توضیحاتی که دادم فکر کنم جای سوالی نمی ذاره اما اگه واقعا اینقدر نمره مهمه، فکر کنم لازمه در مورد نمره های مهندسی نرم افزار 2 این نکات رو اضافه کنم:

maxim گفت که نمره امتحان از 200 نمره بود. اما نگفت که فقط 2 نفر بالای 100 شدن!!! اونم با چه نمراتی؟! 119 و 118 !!! بهتر نیست برگردیم به خودمون و ببینیم داریم چی کار می کنیم؟! به جای اینکه با بهانه های الکی قصد اینو داشته باشیم که تقصیر کم کاریمونو گردن استاد بندازیم؟
استاد گفته بود که طبق قانون اگه کسی زیر 100 شد یعنی افتاده. اما آیا در نهایت فقط 2 نفر پاس شدن؟!
نمرات 60 تا 80 قرار بود پروژه کامل تحویل بدن تا نمره قبولی (10) بگیرن. اما گذشته از تحویل پروژه های ناقص اکثرشون، در نهایت 10 گرفتن یا بیشتر؟!
نمرات زیر 60 قرار بود برای تحویل پروژه نیان چون در واقع از 10 نمره امتحان زیر 3 شدن! اما ندیدید که حتی این مورد هم با بخشش رو به رو شد؟!
طبق بارم بندی ارائه شده برای تحویل پروژه، قرار بود در صورت عدم رعایت برخی موارد نمره منفی بگیریم. استاد چقدر این نمرات منفی رو لحاظ کرد؟
جمع نمراتی که گرفتید، در امتحان پایان ترم، پروژه و سمینار، طبق محاسبه خودتون چند میشد و تو کارنامه چه عددی رو دیدین؟!
و موارد دیگه ...

هرکسی مطمئنا ضعف هایی داره اما مطالبی که در مورد مهندسی نرم افزار گفته شد درست نبود! فقط می شه به همون بحث کنترل زمان سمینارها اشاره کرد.

من خودم خیلی خیلی به وضع گروهمون اعتراض دارم. واقعا وضع افتضاحه. مخصوصا و مخصوصا در مورد جناب پاشازاده که واقعا بی مسئولیت ترین فردی هستند که در تمام عمرم دیدم. رتبه بعدی مربوط به دکتر درخشان هست. اما باید منطقی با مسائل روبه رو شد. غیرواقعی جلوه دادن حقیقت نه کار درستیه و نه تاثیری جز بی اعتمادی مسئولین داره. اگه تا الان هم به حرفامون گوش می کردن، حالا با این حرفها ممکنه نظراتمون رو دیگه قابل خوندن هم ندونن. یه کم بیشتر دقت کنیم.
به امید بهتر شدن وضع دانشگاهمون